شواهد جدید در رابطۀ با نحوۀ عملکرد هورمون گرسنگی(ادیپونکتین)

محققین مرکز پزشکی دانشگاه UT چگونگی عملکرد هورمون معروف به هورمون گرسنگی و تأثیر آن بر چندین سیستم بیولوژیکی شامل جلوگیری از حساسیت به انسولین و تحریک بقای سلولی را کشف کردند. نتایج که بر مبنای مشاهدات گوناگون در رابطه با عملکرد هورمون ادیپونکتین بدست آمد، بالاخره درمان جدیدی را برای انواعی از بیماریها از دیابت و کاهش وزن تا بیماریهای قلبی و سرطان فراهم آورد. نتایج تحقیق اخیر توسط پرفسور Scherer در مجلۀ  Nature Medicine.(Dec.26.2010) به چاپ رسید.

در مطالعۀ اخیر محققین با استفاده از مدلهای القا خودکشی سلولی در سلولهای بتای پانکراس (تولید کنندۀ انسولین) و کاردیومایوسیتها ( سلولهای ماهیچه ای خاص در قلب  که بنام میوکارد معروف هستند) توانستند، تأثیر یک هورمون ادیپونکتین را بر این دو نوع سلول مشخص نمایند.

 در این تحقیق نشان داده شد که تم مشترک در تمام این فعالیت ها به اندرکنش ادیپونکتین با گروه خاصی از چربیها به نام سرآمید مرتبط است. سرآمیدها گروهی از مولکولهای چربی هستند که مسئول تحریک خودکشی سلولی یا آپوپتوسیزمی باشند.

قبلاً نشان داده شد که بالا بودن غلظت  سرامید با ابتلا به دیابت  از طریق مسیر پیام رسانی sabotaging signaling pathways  که بوسیلۀ انسولین القا می شود با مرگ سلولهای بتا همراه است.

زمانیکه محققین ادیپونکتین را در اختیار سلولها قرار دادند، دریافتند که این هورمون سبب تغییر سرآمید از یک نیروی تخریبی به نیروی محافظتی سلول و جلوگیری از مرگ سلول می گردد.

دکتر Scherer می گوید: ادیپونکتین سبب تغییر خصوصیت سرامید می گردد. دکتر Holland می گوید یافته های جدید می تواند در درمان بیماریهای متعددی از جمله دیابت و سرطان بکار گرفته شود. یکی از یافته های بسیار جالب این تحقیق در مدلهای جانوری و محیط آزمایشگاه این است که ما می توانیم از طریق ادیپونکتین از مرگ سلولی سلولها بتا و سلولهای قلبی جلوگیری کنیم. ادیپونکتین در سال 1994 توسط دکتر  Scherer کشف گردید، این هورمون نه نتها کنترل کنندۀ حساسیت به انسولین است بلکه نقش انکار ناپذیری در متابولیسم و چاقی دارد. تحقیقات قبلی نشان داد که وقتی مقدار ادیپونکتین در بدن بالا باشد، بدن با ذخیرۀ چربی در ادیپوسیتها ( سلولهای چربی) از بدن در شرایط کمبود انرژی محافظت میکند. این بافت چربی ابتدا در زیر پوست اضافه میشود. با اینکه غلظت ادیپونکتین پایین می آید همچنان فرد میزان چربی بیشتری ذخیره می کند.

زمانیکه میزان ادیپونکتین شروع به کاهش می گذارد، بدن چربی را در مناطق خطرناکی نظیر قلب، جگر و بافت ماهیچه ای ذخیره می کند. تجمع چربی در این نقاط می تواند باعث التهاب شده و فرد را بسوی  ابتلأ به بیماری قلبی هدایت می کند. بهمین علت محققین فکر کردند که غلظت ادیپونکتین می تواند بیانگر میزان خطر ابتلأ فرد به دیابت، بیماری قلبی و سرطان باشد. دکتر Scherer می افزاید: در مجموع، یافته های جدید این ایده را که ادیپونکتین نقش بسیار مهمی داشته و احتمالاً کلید دستکاری مقدار چربی در بدن محسوب می شود را برای محققین بوجود آورده است.

منبع: sciencedaily.com